Rezerwat Sosny Taborskiej

ostródzki

Pojezierze Olsztyńskie

Rezerwat utworzono w 1958 roku by chronić 95 ha kompleks prawie 300-letniej doskonałej technicznie Sosny Taborskiej; jest to lokalna odmiana Sosny Zwyczajnej (Pinus Sylvestris L.) która w tym regionie osiąga szczególne parametry - korona drzewa stanowi nie więcej niż 1/3 strzały a słoje - przyrosty roczne - są równie i bardzo drobne, dzięki czemu drewno uzyskiwane z tutejszych drzew jest bardzo odporne na złamania; dzięki tej własności było ono wykorzystywane już od XVII w. jako najlepszy materiał na maszty do okrętów morskich

na wystawie drewna w Paryżu  w 1900 r. drewno Sosny Taborskiej było dwukrotnie droższe niż drewno sosnowe z innych części Europy

sosny rosnące w rezerwacie prawdopodobnie zostały posadzone poprzez siew całych szyszek i dosadzane przez następne 50 lat, wskazują na to dokumenty wg. których już 300 lat temu prowadzono na tych terenach gospodarkę leśną

Napoleon Bonaparte przebywający w Ostródzie w 1807 r. polecił swej ekspedycji naukowej zabrać sadzonki Sosny Taborskiej do Francji, jednak nie wyrosły z nich tak piękne drzewa, ponieważ ich właściwości związane są z szczególnym mikroklimatem okolic Taborza

prawdopodobnie jeden z okrętów pierwszej wyprawy Krzysztofa Kolumba w czasie której dopłynął do Ameryki, miał maszty z Sosny Taborskiej